Pudełko pełne niespodzianek

Scenariusz zajęć z wykorzystaniem zestawu LEGO^® Education WeDo 2.0

Wiek uczestników: 6–9 lat
Liczba uczestników: 12 osób
Czas trwania zajęć: 90 minut
Autor: Iga Malik

CELE OGÓLNE

Celem zajęć jest rozwijanie kompetencji w zakresie nauk:

matematycznych,
naukowo-technicznych,
informatycznych,
przyrodniczych.

Powyższe cele realizowane są poprzez:

pracę z komputerem,
konstruowanie z klocków według instrukcji i własnych pomysłów,
programowanie skonstruowanych robotów według instrukcji i własnego pomysłu,
przebudowywanie projektów tak, by pełniły inne funkcje,
szukanie korelacji działania projektów z otaczającym nas światem (burza mózgów,prezentacja projektów przygotowanych w domu, prowadzenie kart obserwacji projektu na zajęciach i w domu),
korzystanie ze środków multimedialnych (tablica multimedialna, oprogramowanieWeDo™ 2.0, filmy instruktażowe i inne),
pracę indywidualną i w grupach.

Podczas zajęć uczestnicy:

poznają podstawy konstruowania i programowania,
rozwijają i doskonalą umiejętność myślenia logicznego i przyczynowo –skutkowego,
trenują kreatywność, wyobraźnię przestrzenną,
doskonalą umiejętności pracy zespołowej,
uczą się współpracy,
kształtują postawę twórczą skłaniającą do refleksji i własnych pomysłów na konstruowanie i programowanie robotów przy użyciu dostępnych narzędzi,
ćwiczą umiejętności komunikacyjne,
pracują nad inteligencją emocjonalną,
ćwiczą umiejętności komunikacyjne,
pracują nad inteligencją emocjonalną,
kształtują i pielęgnują postawę pomocy innym,
poznają i stosują zasady gry fair-play,
budują poczucie wiary we własne możliwości,
doskonalą umiejętności organizacji pracy i dbania o ład na stanowisku pracy.

CELE SZCZEGÓŁOWE

Uczestnicy:

znają i potrafią rozpoznać mechanizm przekładni zębatej liniowej,
konstruują mechanizmy oparte na przekładni zębatej liniowej.

NAJWAŻNIEJSZE POJĘCIA

przekładnia zębata liniowa.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Wstęp– 15 minut
• Prowadzący prezentuje zdjęcia, filmy bądź ilustracje na których widoczna jest zabawka „Pajacyk wyskakujący z pudełka” (przykład w materiałachdla prowadzącego). Pyta uczestników czy znają taką zabawkę, czy wiedzą jak działa, czy kiedyś się taką bawili.
• Uczestnicy rysują projekty najbardziej zaskakującej rzeczy, która mogłaby wyskoczyć z takiego pudełka zamiast pajacyka. Rysunki mają być tajemnicą dla innych uczestników.
• Prowadzący informuje, że zadaniem uczestników będzie zbudowanie mechanizmu pozwalającego na wyskakiwanie czegoś z przygotowanego przez niego kartonowego pudełka (prezentuje uczestnikom przygotowane wcześniej pudełko –można użyć gotowego lub skonstruować własne z kawałków tektury posklejanych taśmą; wielkość wedle uznania – optymalna wysokość to około 15 cm; ważne, by góra pudełka składała się z dwóch luźno poruszających się skrzydełek). Dobrze byłoby mieć po jednym takim pudełku na parę uczestników.
• Prowadzący prezentuje i wyjaśnia działanie przekładni zębatej liniowej (przykładw materiałach dla prowadzącego). Proponuje uczestnikom zastosowanie przekładni do budowy mechanizmu.
Budowanie – 30 minut
• Uczestnicy starsi konstruują i programują mechanizm, dzięki któremu pajacyk mógłby wyskoczyć z pudełka, według swojego pomysłu.
• Uczestnicy młodsi budują według instrukcji prowadzącego, bądź w oparciu o zdjęcia gotowego projektu (przykładowe rozwiązanie w materiałach dla prowadzącego).
Przemyślenie – 15 minut
Uczestnicy konstruują z pozostałych klocków, bądź tworzą z dostępnych materiałów coś, co będzie wyskakiwało na skonstruowanym mechanizmie z pudełka. Projekt narysowany wcześniej może być inspiracją. Grupy pracują w tajemnicy przed innymi uczestnikami tak, by wyskakujący element był jak największym zaskoczeniem.
Przebudowanie – 20 minut
Uczestnicy testują swoje rozwiązania, udoskonalają je, przebudowują.
Podsumowanie - 10 minut
• Uczestnicy prezentują swoje niespodzianki wyskakujące z pudełka.
• Prowadzący rozmawia z uczestnikami, gdzie można spotkać podobne mechanizmy(np. podnośnik, winda itp.)