Scenariusz zajęć z wykorzystaniem zestawu LEGO® Education Zbuduj Emocje

Wiek uczestników: 3–6 lat
Liczba uczestników: 1–8 osób
Czas trwania zajęć:  ok. 40 minut
Autor: Agnieszka Puk
Przedszkole nr 124 im. Wesołej Ludwiczki  w Poznaniu 

CELE KSZTAŁCENIA

Dzieci:

• rozpoznają oraz nazywają emocje takie jak: lęk, stres, strach, radość, szczęście, itp. - potrafią zobrazować wybraną emocję z użyciem konstrukcji tworzonej samodzielnie z klocków Lego®
• współpracują w niewielkich zespołach
• znają sposoby przywitania się mieszkańców różnych stron świata.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. ZACZNIJ:

• Powiedz dzieciom, że przeczytasz im historyjkę o dwójce przyjaciół, Martynce i Tomku, którzy przez dłuższy czas nie widzieli się, a którzy lada chwila mają się spotkać.
• Poproś, by dzieci uważnie wsłuchały się w opowieść i skupiły się na tym co czuli Martyna i Tomek
• Przeczytaj na głos następującą opowieść:

Długo wyczekiwana wiosna nareszcie nadeszła. Trawa się zazieleniła, na drzewach pojawiły się pierwsze liście oraz kolorowe kwiaty. Martyna od dawna czekała na ten czas.  Od rana uśmiechała się pod nosem i nuciła piosenkę usłyszaną w radio, która tego samego ranka wpadła jej w ucho, kiedy jadła śniadanie. Właśnie dziś do jej rodzinnego miasta miał wrócić najlepszy przyjaciel Martynki – Tomek. Tomek razem ze swoimi rodzicami wyjechał blisko pół roku temu za granicę. Mama i tata Tomka dostali tam pracę i chłopiec razem z nimi musiał się przeprowadzić. Martynka długo nie mogła sobie poradzić z tym, że „straci” przyjaciela. Tomek obiecał Martynce, że za pół roku wróci do kraju i że na pewno będzie tak jak dawniej. Dziewczynka i chłopiec odliczali dni do spotkania, aż wreszcie nastał ten dzień.

– „Cześć Tyśka! Właśnie dojechaliśmy do domu. Widzimy się za chwilę w parku?” – zapytał Tomek przez telefon. Martynka poczuła dziwny skurcz w brzuchu oraz ciepło, które oblało jej policzki i jedyne co z siebie wykrztusiła to: „Jaaasneeee… zaraz będę!” Dziewczynka ubrała buty i czym prędzej pobiegła do parku…

• Możesz zadać dzieciom następujące pytania:

 „Co wydarzyło się w usłyszanej chwilę temu historii?”

„Kim byli Tomek i Martynka?”

„Co czuła Martynka, kiedy Tomek wyjechał?”

„Jak czuła się Martynka dzisiejszego ranka?”

2. ZBUDUJ

Poproś swoich wychowanków, by zbudowali postaci dzieci z opowiadania (najlepiej w parach) oraz by zwrócili szczególną uwagę na emocje goszczące na twarzach Martyny i Tomka. 

3. ZASTANÓW SIĘ

Poproś dzieci aby razem ze swoimi koleżankami i kolegami zaprezentowali zbudowane przez siebie postaci przyjaciół oraz by w             swoim opisie wytłumaczyli pozostałym, skąd pomysł na daną postać. (Możesz zaproponować swoim wychowankom, jeśli sami tego nie zrobią, wejście w rolę postaci, tzn. opowiedzenie o niej, w taki sposób, jakby  się nią było).

4. ZASTOSUJ

Poproś swoich wychowanków o odegranie scenki przywitania się dzieci z opowiadania, przygotowanie niezbędnej scenografii oraz zwrócenia uwagi na wyraz twarzy Martyny i Tomka i ich ewentualne gesty.

Po odegraniu przez dzieci scenki możesz zadać dzieciom następujące pytania:

• Co czuli Martyna i Tomek podczas przywitania?
• W jaki sposób się przywitali?
• Dlaczego Tomek wręczył Martynce kwiatka? (o ile dany rekwizyt został w scence wykorzystany)
• Jak Martyna i Tomek mogli się jeszcze przywitać?

LEGO JAKO INSPIRACJA DO DALSZEJ CZĘŚCI ZAJĘĆ:

Historię stworzoną przez dzieci możesz potraktować jako inspirację do dalszej części zajęć. 

Skieruj ku dzieciom kolejne pytania:

• Czy znacie jakieś inne sposoby przywitania się?
• Czy wiecie, że istnieją inne sposoby przywitania się?

Wcześniej na wielkoformatowej mapie świata oznacz niewielkimi kopertami miejsca, o których razem z dziećmi będziecie rozmawiać. W każdej z kopert umieść opis sposobu przywitania się danej społeczności i/lub zdjęcie.

Odkrywajcie kolejne koperty poznając oraz testując na sobie sposoby na „dzień dobry” z różnych zakątków świata.

• Japonia

Powitanie ukłonem, który w zależności od sytuacji ma różną długość trwania i odmienny kąt pochylenia.

• Tajlandia

Powitanie tzw. gestem „wai”. Polega on na złożeniu razem dłoni, przyłożeniu ich do twarzy i pochyleniu lekko głowy.

• Francja

Powitanie poprzez delikatny pocałunek w policzek.

• Mongolia

Powitanie poprzez wręczenie długiego, jedwabnego szalika o nazwie „hada”.

• Nowa Zelandia

Tak zwane „hongi” – jednoczesne dotknięcie się czołami i nosami.

• Arabia Saudyjska 

Powitanie słowami „Salam alejkum” oraz tzw. „nosowym pocałunkiem”, czyli zetknięcie się nosami i pocieranie ich koniuszkami o siebie.

• Malezja

Powitanie poprzez objęcie dłoni drugiej osoby, a następnie umieszczenie ich w pobliżu swojego serca.

• Nigeria

Powitanie (plemienia Kanouri) poprzez wymachiwanie pięściami wokół głowy i wypowiadanie słowa „Wooshay”.

• Indie

Powitanie poprzez wypowiadanie słowa „Namaste”, podnoszenie dłoni na wysokość klatki piersiowej i łączenie ich palcami ku górze.

• Grenlandia

Powitanie przez tzw. pocałunek nazywany „kunik”. Polega on na przyłożeniu ust do policzka drugiej osoby i wydmuchnięciu ciepłego powietrza.

• Tybet

Powitanie poprzez pokazanie drugiej osobie lekko wysuniętego języka.

• Grecja

Powitanie poprzez wzajemne klepanie się po plecach.

• Filipiny

Powitanie tzw. gestem “mano po” –  przyłożenie dłoni drugiej osoby do jej własnego czoła.

• Kenia

Powitanie (plemienia Masajów) poprzez jak najwyższe skoki.